Agano ware
Naczynia Agano (上野焼, Agano-yaki) to tradycyjna japońska ceramika pochodząca z miasta Fukuchi w dystrykcie Tagawa w prefekturze Fukuoka. Znana ze swojej elegancji, lekkiej konstrukcji i charakterystycznych szkli, zajmuje ważne miejsce w japońskim dziedzictwie ceramicznym.
Historia
Początki wyrobów z Agano sięgają 1602 roku, kiedy Sonkai, garncarz z Królestwa Joseon (obecnie Korea), został zaproszony przez daimyo z domeny Kokura do zbudowania pieca do wypalania herbaty w Agano. Inicjatywę tę wsparł Hosokawa Tadaoki, wybitny mistrz herbaty tamtej epoki.
Piec zasłynął z produkcji naczyń do ceremonii herbacianych, zgodnych z estetycznymi zasadami wabi-sabi – kładący nacisk na prostotę i stonowane piękno. W połowie okresu Edo wyroby z Agano uznawano za jeden z „Siedmiu Pieców Enshū”, grupy cenionych pieców, preferowanych przez mistrza herbaty Kobori Enshū.
Charakterystyka
- Materiał: Naczynia Agano są zazwyczaj wytwarzane z lokalnej gliny pochodzącej z regionu Fukuchi, co przyczynia się do ich unikalnej faktury i wyglądu.
- Wzornictwo: Ceramika charakteryzuje się cienką, lekką konstrukcją, oferując wyrafinowane doznania dotykowe. Jej wzory często charakteryzują się subtelnymi krzywiznami i minimalistycznymi formami, odzwierciedlającymi japońską estetykę.
- Szkliwo: Cechą charakterystyczną naczyń Agano są różnorodne techniki szkliwienia. Najbardziej charakterystyczną jest glazura z zieloną rdzą na bazie miedzi, która nadaje żywy, niebiesko-zielony odcień. Inne szkliwa obejmują żelazne, biało-brązowe i transparentne, z których każde nadaje wyrobom odrębny charakter.
Znaczenie kulturowe
Naczynia Agano, pierwotnie produkowane na ceremonie parzenia herbaty, ucieleśniają ducha wabi-sabi – doceniając piękno niedoskonałości i przemijania. Związek z kulturą herbaty ugruntował jej status symbolu wyrafinowanego japońskiego rzemiosła. Do dziś naczynia Agano cieszą się uznaniem mistrzów herbaty, kolekcjonerów i entuzjastów na całym świecie.
