Imari ware

Porcelana Imari, pokryta szkliwem w kolorze czerwonym, niebieskim i złotym, z misternymi motywami. Wytwarzana w Aricie i szeroko eksportowana w okresie Edo, ceniona za żywe zdobienia i wyrafinowane rzemiosło.

' ... == Historia ==

Produkcja porcelany w regionie Arita rozpoczęła się na początku XVII wieku po odkryciu kaolinu, kluczowego składnika porcelany, w tym regionie. To zapoczątkowało narodziny japońskiego przemysłu porcelanowego. Techniki te były początkowo inspirowane przez koreańskich garncarzy sprowadzonych do Japonii podczas wojny Imjin. Porcelana była początkowo wytwarzana w stylu inspirowanym chińską ceramiką niebiesko-białą, ale szybko wykształciła własną, charakterystyczną estetykę.

W latach 40. XVII wieku, gdy eksport chińskiej porcelany spadł z powodu niestabilności politycznej w Chinach, japońscy producenci wkroczyli do akcji, aby zaspokoić popyt, zwłaszcza w Europie. Te wczesne wyroby eksportowe są dziś określane jako „wczesne Imari”.

Charakterystyka

Wyroby Imari wyróżniają się następującymi cechami:

• Zastosowanie bogatych kolorów, zwłaszcza kobaltowego błękitu podszkliwnego w połączeniu z czerwonymi, złotymi, zielonymi, a czasami czarnymi emaliami podszkliwnymi.
• Misterne i symetryczne wzory, często zawierające motywy kwiatowe, ptaki, smoki i symbole pomyślności.
• Wykończenie na wysoki połysk i delikatna porcelana.
• Dekoracja często pokrywa całą powierzchnię, pozostawiając niewiele pustej przestrzeni — cecha charakterystyczna tzw. stylu „Kinrande” (złoto-brokatowego).

Eksport i wpływy globalne

Pod koniec XVII wieku wyroby z Imari stały się w Europie towarem luksusowym. Były kolekcjonowane przez rodzinę królewską i arystokratów, a naśladowane przez europejskich producentów porcelany, takich jak Miśnia w Niemczech i Chantilly we Francji. Holenderscy kupcy odegrali kluczową rolę we wprowadzeniu wyrobów z Imari na rynki europejskie za pośrednictwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.

Style i rodzaje

Z biegiem czasu rozwinęło się kilka podstylów wyrobów z Imari. Dwie główne kategorie to:

• Ko-Imari (Stare Imari): Oryginalne wyroby eksportowe z XVII wieku charakteryzujące się dynamicznymi wzorami i intensywnym wykorzystaniem czerwieni i złota.
• Nabeshima ware: Wyrafinowana odmiana, produkowana wyłącznie dla klanu Nabeshimy. Charakteryzuje się bardziej stonowanymi i eleganckimi wzorami, często z celowo pozostawionymi pustymi przestrzeniami.

Schyłek i odrodzenie

Produkcja i eksport ceramiki Imari spadły w XVIII wieku wraz z wznowieniem produkcji chińskiej porcelany i rozwojem europejskich fabryk porcelany. Styl ten jednak nadal miał wpływ na japoński rynek krajowy.

W XIX wieku ceramika Imari przeżyła renesans dzięki rosnącemu zainteresowaniu ze strony Zachodu w epoce Meiji. Japońscy garncarze zaczęli wystawiać się na międzynarodowych wystawach, odnawiając światowe uznanie dla ich rzemiosła.

Współczesna ceramika Imari

Współcześni rzemieślnicy z regionów Arita i Imari nadal produkują porcelanę zarówno w tradycyjnych stylach, jak i w innowacyjnych, współczesnych formach. Ich dzieła zachowują wysokie standardy jakości i kunszt, które od wieków definiują ceramikę Imari. Dziedzictwo ceramiki Imari jest również obecne w muzeach i kolekcjach prywatnych na całym świecie.

Wnioski

Ceramika Imari stanowi przykład połączenia rodzimej japońskiej estetyki z zagranicznymi wpływami i popytem. Jej historyczne znaczenie, misterne piękno i niezniszczalne rzemiosło sprawiają, że jest to jedna z najcenniejszych tradycji porcelanowych Japonii.