Tekst źródłowy strony Mashiko ware

[[Plik:Mashiko_ware.jpg|thumb|250|Naczynia Mashiko są cenione za solidne formy kamionkowe i naturalne szkliwa w ciepłych, ziemistych barwach. Łącząc w sobie prostotę i użyteczność, stały się kamieniem węgielnym ruchu mingei (rzemiosła ludowego) w XX wieku, cenionego za szczere piękno, praktyczność i trwałe połączenie z codziennym życiem.]]
Naczynia Mashiko (益子焼, Mashiko-yaki) to rodzaj japońskiej ceramiki produkowanej w mieście Mashiko w prefekturze Tochigi w Japonii i okolicach. Znane z rustykalnej prostoty, naturalnych szkli i solidnych kształtów, naczynia Mashiko stały się jednym z najbardziej rozpoznawalnych przykładów ceramiki mingei (rzemiosła ludowego) w Japonii.

== Historia ==
Produkcja ceramiki w Mashiko rozpoczęła się w 1853 roku, kiedy garncarz z pobliskiej Kasamy, Keisaburō Ōtsuka, założył w tym regionie piec do wypalania ceramiki. Glina znaleziona w Mashiko okazała się bardzo podatna na obróbkę i doskonale nadawała się do wyrobu naczyń codziennego użytku, co przyczyniło się do rozwoju przemysłu ceramicznego w regionie.

Pierwotnie ceramika z Mashiko była wytwarzana głównie do celów użytkowych – słoje do przechowywania, naczynia na wodę, pojemniki do marynowania i naczynia codziennego użytku. Przedmioty te sprzedawano lokalnie i do okolicznych prefektur.

W XX wieku ceramika z Mashiko zyskała międzynarodową sławę dzięki wpływom Shōji Hamady (1894–1978), czołowej postaci ruchu mingei. Hamada osiedlił się w Mashiko w 1924 roku, gdzie pracował nad odrodzeniem tradycyjnych technik i promowaniem wartości rękodzieła ceramicznego. Jego prace, podobnie jak prace innych garncarzy, przyciągnęły uwagę całego świata do Mashiko jako miasta garncarskiego.

== Charakterystyka ==
Naczynia z Mashiko znane są z:

* '''Lokalnej gliny:''' Glina z Mashiko zawiera wysoką zawartość żelaza, co po wypaleniu nadaje jej ciepły, ziemisty odcień.
* '''Naturalnych szkliw:''' Popularne szkliwa to jesion (nami-jiru), kaki (karmazynowo-brązowy), namako (niebiesko-szary) i biała polewa.
* '''Rustykalnej prostoty:''' Kształty są zazwyczaj solidne i bezpretensjonalne, odzwierciedlając estetykę rzemiosła ludowego.
* '''Rękodzieła:''' Nawet w czasach współczesnych wiele wyrobów z Mashiko jest wytwarzanych ręcznie na kole garncarskim.

Do wypału tradycyjnie wykorzystuje się piece pnące (noborigama), choć obecnie powszechne są piece elektryczne i gazowe.

== Mashiko dziś ==
Mashiko pozostaje prężnie rozwijającym się miastem garncarskim z ponad 400 piecami i warsztatami. Dwa razy w roku (wiosną i jesienią) odbywają się tu Targi Ceramiki Mashiko, które przyciągają tysiące turystów z Japonii i zagranicy. Wielu współczesnych garncarzy w Mashiko łączy tradycję z innowacją, tworząc zarówno klasyczne wyroby użytkowe, jak i nowoczesne dzieła sztuki.

W mieście znajduje się również Muzeum Ceramiki Mashiko, które chroni dziedzictwo Shōji Hamady i wystawia prace garncarzy z całego świata.

== Znani garncarze ==
* '''Shōji Hamada''' – Żywy Skarb Narodowy, kluczowa postać ruchu mingei.
* '''Tatsuzō Shimaoka''' – Uczeń Hamady, uhonorowany tytułem Żywego Skarbu Narodowego w 1996 roku.
* Wielu współczesnych rzemieślników kontynuuje tradycje Mashiko.

== Zobacz także ==
* [[Ceramika Kasama]]
* [[Garncarz: Shōji Hamada]]
* [[Garncarz: Tatsuzō Shimaoka]]
* [[Ruch mingei]]
* [[Ceramika japońska]]

== Źródła ==
# Cort, Louise Allison. Shōji Hamada: Droga i praca garncarza. Kodansha International, 1979.
# Oficjalna strona Muzeum Ceramiki Mashiko.
# Japońska Narodowa Organizacja Turystyczna: Ceramika Mashiko.

[[Kategoria: Ceramika]]
[[Kategoria: Prefektura Tochigi]]
[[Kategoria: Kanto]]
[[Kategoria: Kamionka]]
[[Kategoria: Ruch mingei]]
[[Kategoria: Okres Edo]]
[[Kategoria: Okres Meiji]]